In de uitwedstrijd tegen ASC Waterwijk is Almere tegen een onnodige nederlaag aangelopen. Zaterdag stond de lastige wedstrijd tegen Waterwijk op het programma. Historisch gezien is dit altijd een vervelende wedstrijd geweest voor onze meiden.
Met een volledige selectie reisden we af naar onze buren in Almere Stad. Door ziektes afgelopen week moesten we noodgedwongen starten met een andere samenstelling dan we normaal gesproken gewend zijn. Deze aanpassingen bleken echter verrassend goed uit te pakken, wat ons nieuwe opties geeft voor het restant van de competitie. Zo startten Michelle en Evy centraal achterin. Dat deden zij zo goed dat er amper kansen werden weggegeven aan Waterwijk.
De eerste 10 minuten van de wedstrijd was Almere de betere ploeg, en wist het Waterwijk constant ver van de goal te houden. Aan de andere kant wist Almere via een paar speldenprikjes soms voor wat gevaar te zorgen, maar echt grote kansen bleven uit.
Halverwege de eerste helft wist Waterwijk voor het eerst echt druk te zetten. Bij een diepe bal stond de ontvanger van de bal zeker 2 meter buitenspel, waarop onze grensrechter terecht zijn vlag opstak. De scheidsrechter zag het in eerste instantie niet en liet doorspelen. De grensrechter hield zijn vlag omhoog en kreeg uiteindelijk oogcontact met de scheidsrechter, die desondanks besloot om niet te fluiten. In het vervolg van deze aanval viel er uiteindelijk een doelpunt voor Waterwijk. De scheidsrechter besloot de goal gewoon goed te keuren. Dit zorgde voor discussie tussen scheidsrechter en grensrechter.
Voorafgaand aan de wedstrijd was de instructie van de scheidsrechter helder. Hij zou fluiten op de vlagsignalen van de grensrechters. Daar was geen discussie over mogelijk, waren zijn duidelijke woorden. Nu besloot de scheidsrechter ineens dat hij het zelf toch beter had gezien, terwijl hij vanaf zijn positie geen goed zicht had op de situatie waar het overduidelijk buitenspel was. De 1-0 bleef staan en zo voelden we ons toch bestolen.
De meiden kregen hier een tikje van want in het restant van de eerste helft gingen de koppies was hangen. Er werd nog steeds redelijk gevoetbald maar de echte spirit van de eerste 15 minuten was er niet meer. Uiteindelijk resulteerde dit in de laatste minuut voor rust nog in de 2-0. Een schot in de 16 werd van richting veranderd door Nova en viel buiten bereik van Mila in het doel. Vrijwel direct na de goal floot de scheidsrechter voor de rust.
Er lag een hels karwei te wachten op de coaches om de meiden weer opgepept te krijgen voor de tweede helft want ze zaten er echt doorheen. We moesten in de tweede helft Waterwijk direct bij de strot grijpen en ze tegen hun eigen goal vastzetten als we deze wedstrijd nog wilden omdraaien. Er werd besloten om rigoureuze maatregelen te nemen. Michelle ging weer centraal achterin spelen op de positie van Nova, die op haar beurt als aanvallende middenvelder kwam te spelen. We hoopten op deze manier meer druk te kunnen zetten.
De omzettingen pakten meer dan goed uit. De meiden hadden de spirit weer gevonden en wisten Waterwijk daadwerkelijk vast te zetten tegen hun eigen goal. Onze meiden waren gretiger dan de meiden van Waterwijk en wonnen meer en meer duels. Bij Waterwijk zat de paniek er goed in want ze wisten de bal alleen nog maar ongecontroleerd weg te schieten. Hierdoor waren wij vrijwel constant in balbezit.
De spirit was zoals gezegd goed maar ook het voetbal was veel beter dan voor rust. Dit resulteerde ook al snel tot kansen. Meermaals werd het doel van Waterwijk onder vuur genomen maar de echte overtuiging ontbrak waardoor Waterwijk steeds door het oog van de naald kroop. De keeper kon vaak net redden en ook de paal stond een doelpunt in de weg.
Halverwege de tweede helft ontving Kaoutar de bal overduidelijk in buitenspel positie, waarop de grensrechter wild begon te vlaggen. De scheidsrechter deed echter alsof hij gek was en liet doorspelen. Kaoutar wist de kans te verzilveren en zo de aansluitingstreffer te maken. Nu was Waterwijk als door een adder gebeten omdat het overduidelijk buitenspel was. De scheidsrechter wilde er echter niets van weten en wees naar de middenstip. Achteraf erkende hij dat hij zijn fout uit de eerste helft wilde herstellen. We hebben aangegeven dit op zich te snappen maar dat dit uiteraard niet de bedoeling is. De aansluitingstreffer was echter een feit.
In het restant van de tweede helft vloeiden de krachten langzaam weg bij onze meiden. Dat was niet zo vreemd als je de energie zag die ze al in deze wedstrijd hadden gestopt. Het gaf Waterwijk wat lucht en het zorgde ervoor dat ook zij weer wat meer onder de druk uit wisten te spelen. Er waren nog kleine kansen voor beide doelen maar gescoord werd er niet meer. Zo zijn de meiden tegen de derde opeenvolgende nederlaag aangelopen. En voor de derde wedstrijd op rij kunnen we zeggen dat het onnodig was.
De spirit en de kwaliteit van het voetbal zijn voor onze coaches echter veel belangrijker dan het resultaat. Als de meiden dit in het restant van de competitie elke week kunnen laten zien dan is er geen vuiltje aan de lucht en kunnen we het elke ploeg lastig maken.
Op naar komende zaterdag voor de thuiswedstrijd tegen SC 't Gooi.
Koen, Dennis en Rik
Reactie plaatsen
Reacties